Przyczyny różnic pomiędzy wskazaniami wodomierza głównego, a sumą wskazań wodomierzy mieszkaniowych

Szanowni Państwo,

w związku z pytaniami dotyczącymi powstawania różnicy zużycia wody pomiędzy wodomierzem głównym, a sumą zużycia z wodomierzy w budynkach wielomieszkaniowych informujemy, co następuje:

   Zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 858, ze zm.) ilość wody dostarczanej do nieruchomości ustala się na podstawie wskazania wodomierza głównego, a w przypadku jego braku – w oparciu o przeciętne normy zużycia wody określone w rozporządzeniu ministra infrastruktury z dnia 14 stycznia 2002 r. w sprawie określenia przeciętnych norm zużycia wody (Dz. U. Nr 8, poz. 70), a zatem miejscem wykonania umowy o dostawę wody jest zawór za wodomierzem głównym w budynku i tylko do tego miejsca przedsiębiorstwo wodociągowe może odpowiadać za dostawę wody w wymaganej ilości, pod odpowiednim ciśnieniem oraz należytej jakości.

   Pomiar ilości dostarczonej zimnej wody zawsze odbywał się za pomocą wodomierza głównego, instalowanego na każdym połączeniu (przyłączu) instalacji z siecią wodociągową. Naturalną konsekwencją takiego praktykowanego od lat sposobu opomiarowania instalacji jest rozliczanie należności za wodę według wskazań z tych wodomierzy. Przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne nie ponosi bowiem odpowiedzialności za stan techniczny instalacji, wybór wodomierzy lokalowych i wybór sposobu rozliczania za wodę.

Przy rozliczaniu zużycia wody wykazanego przez wodomierz główny na odbiorców posiadających opomiarowane zużycie w lokalach okazuje się prawie zawsze, że wskazania wodomierza głównego są wyższe niż suma wskazań wodomierzy indywidualnych.

Przyczynami powszechnie występujących różnic w zużyciu wody pomiędzy sumą zużycia według wskazań wodomierzy indywidualnych, a zużyciem według wodomierza głównego są:

1. Dokładność ich wskazań (błąd pomiaru może spowodować różnicę do 10%) i nie ujawnianie przez liczydło wodomierza małych przecieków z urządzeń domowych, których suma jest tak duża, że zostanie zarejestrowana przez wodomierz główny.

2. Nieprawidłowa eksploatacja wodomierzy, dławienie przepływu wody poprzez minimalne otwarcie zaworów odcinających, manipulacja i ingerencja osób niepowołanych.

3. Niezadowalająca jakość wody, która powoduje odkładanie się w wodomierzu zanieczyszczeń, wapnia, żelaza itp., który w efekcie wskazuje mniejsze niż rzeczywiste zużycie wody.

4. Występujące w instalacji zjawisko uderzeń hydraulicznych spowodowane chwilowym zapowietrzeniem instalacji oraz nieszczelność instalacji wodociągowej.

5. Najczęściej występujący w starych budynkach nie przygotowanych projektowo do montażu wodomierzy sposób montażu wodomierza „w pionie” i zbyt krótkie odcinki przewodów do podłączenia. Powoduje to zaburzenia przepływu przed wodomierzem.

6. Brak wyników z mieszkań, w których nie udostępniono wodomierzy do odczytu i szacowanie zużycia (rozliczanie ryczałtem).

7. Niejednoczesność odczytów wodomierzy mieszkaniowych i wodomierza głównego.

8. Nie rejestrowanie przez wodomierze mieszkaniowe przecieków w instalacjach wewnętrznych spowodowane czynnikami technicznymi lub wypływem wody poniżej progu rozruchowego wodomierza (w tym przepuszczanie uszczelek przy nocnym wzroście ciśnienia w instalacji). Próg rozruchu wodomierza jest to próg poniżej którego wodomierz albo nie pracuje, albo jego wskazania obarczone są błędem pomiaru bliskim 100%.

9. Nieprawidłowe wykonanie układów pomiarowych niezgodnie z warunkami określonymi przez producentów wodomierzy (np.: wodomierz zainstalowany bezpośrednio za kolanem, brak wymaganych odcinków prostych).

10. Zaokrąglenie odczytu do pełnych m³ (ma znaczenie przy niewielkim poborze wody).

11. „Przebicie” ciepłej lub zimnej wody przy zastosowaniu baterii mieszalnikowych (należy stosować zawory zwrotne na cyrkulacji cieplej wody i kontrolować ich sprawność).

12. Uszkodzenie wodomierza mieszkaniowego lub ingerencja w jego pracę.

   Mieszkańcy budynków wielolokalowych zawsze, również przed wejściem w życie przedmiotowej ustawy, płacili za wodę dostarczaną do budynku według wskazań wodomierza głównego, a więc ponosili koszty związane ze stratami wody z powodu nieszczelności instalacji. To skorzystanie z uprawnień właściciela/zarządcy do opomiarowania lokali zwróciło powszechną uwagę na występowanie różnicy pomiędzy wskazaniami wodomierza głównego, a sumą wskazań wodomierzy indywidualnych.   Z tych powodów w 2005 r. znowelizowano ustawę o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków, wprowadzając ustawowy obowiązek rozliczania ww. różnicy. W myśl art. 26 ust. 2 ustawy, jeżeli odbiorcą usług jest wyłącznie właściciel lub zarządca budynku wielolokalowego lub budynków wielolokalowych, jest on obowiązany do rozliczenia kosztów tych usług. Suma obciążeń za wodę lub ścieki nie może być wyższa od kosztów ponoszonych przez właściciela lub zarządcę na rzecz przedsiębiorstwa wodno-kanalizacyjnego. Zgodnie z art. 26 ust. 3 właściciel lub zarządca budynku wielolokalowego dokonuje wyboru metody rozliczania różnicy wskazań wodomierza głównego i sumy wskazań wodomierzy zainstalowanych w lokalach. Stosownie do zapisów p.2.3.2 „Regulaminu Rozliczania Kosztów Eksploatacji i Utrzymania Nieruchomości Gospodarki Zasobami Mieszkaniowymi i Ustalania Opłat za Używanie Lokali” zatwierdzonego Uchwałą Nr 2/2006 Rady Nadzorczej S.M. „Transportowiec” w Lublinie z dnia 05.12.2006 r. – różnice licznikowe rozlicza się kwartalnie proporcjonalnie w stosunku do zużycia wody (wielkości kosztu podstawowego przypadającego na dany lokal).

Mając na uwadze ograniczenie kosztów z tego tytułu prosimy Państwa o niezwłoczne zgłaszanie zauważonych nieprawidłowości pracy wodomierzy oraz widocznych przecieków z instalacji.

— Opublikowano dnia 15 lutego 2018 o 13:34